Η διεύρυνση δεν είναι προτεραιότητα

Πρέπει να επιλέξουμε τι είδους Ευρώπη θέλουμε, δηλώνει ο υπουργός Αμυνας της Γαλλίας, Ερβέ Μορέν, που έρχεται στην Ελλάδα

Η προστασία των συνόρων της Ενωσης αποτελεί πολύ σημαντική πλευρά της ευρωπαϊκής ασφάλειας τονίζει, με συνέντευξή του, ο υπουργός Αμυνας της Γαλλίας, Ερβέ Μορέν. Την παραμονή της επίσημης επίσκεψής του στη χώρα μας, ο στενός συνεργάτης του Νικολά Σαρκοζί δίνει έμφαση στην ενίσχυση της πολιτικής και αμυντικής διάστασης της Ενωσης, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι πρέπει να αποφασίσουμε «τι Ευρώπη θέλουμε».
Υποστηρίζει επίσης ότι η διεύρυνση της Ενωσης «δεν μπορεί να είναι χωρίς όρια και δεν αποτελεί προτεραιότητα σήμερα» και βλέπει «μακροπρόθεσμη συνεργασία» με την Ελλάδα στο Αιγαίο, στο πλαίσιο της Frontex.

– Η Γαλλία επέστρεψε πρόσφατα στη στρατιωτική δομή του ΝΑΤΟ. Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης αυτής της Συμμαχίας, είκοσι χρόνια μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου;

– Η Γαλλία ανακοίνωσε την πλήρη και καθολική συμμετοχή της στις στρατιωτικές δομές του ΝΑΤΟ κατά τη σύνοδο κορυφής του Στρασβούργου και του Κελ. Η απόφασή της χαιρετίσθηκε ομοφώνως από τους συμμάχους. Σηματοδοτεί το τέλος μιας ιδιαιτερότητας, καθώς η Γαλλία ήταν μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική συμβολή στις επιχειρήσεις της Συμμαχίας, χωρίς να συμμετέχει πλήρως στον σχεδιασμό τους. Τη στιγμή που τίθεται επί τάπητος η ανανέωση του στρατηγικού δόγματος της Συμμαχίας, η πλήρης συμμετοχή μας στις στρατιωτικές δομές της, στο πλευρό των συμμάχων μας, είναι σημαντικό βήμα για τη Γαλλία, το ΝΑΤΟ και την Ευρώπη. Συμβολικά, ένας Γάλλος στρατηγός είναι από τις 9 Σεπτεμβρίου επικεφαλής της αντίστοιχης διοίκησης για τον μετασχηματισμό της Συμμαχίας (ACT). Περισσότερη Γαλλία στο ΝΑΤΟ σημαίνει και περισσότερη Ευρώπη στο ΝΑΤΟ, με ενίσχυση του διατλαντικού δεσμού. Συμμετέχοντας πλήρως στη μεταρρύθμιση και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, η Γαλλία συνεχίζει να θρέφει τη φιλοδοξία μιας ισχυρής Ευρώπης της άμυνας, πράγμα που θα επιτρέψει στην Ενωση να ανταποκριθεί στις ευθύνες του διεθνούς πρωταγωνιστή και να δρα όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η Ευρώπη της άμυνας και το ΝΑΤΟ αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοενισχύονται.

– Σε πείσμα των γαλλικών προσπαθειών, η ευρωάμυνα παραμένει σε εμβρυακή κατάσταση. Δεν είναι φυσικό οι Ευρωπαίοι να μην προθυμοποιούνται να δαπανήσουν περισσότερα για εξοπλισμούς, δεδομένης της οικονομικής κρίσης;

– Πιστεύω ότι η Ευρώπη της άμυνας έχει ήδη σημειώσει σημαντικές επιτυχίες, τις οποίες ευκολότατα λησμονούμε. Επιτυχίες στο Κογκό και το Τσαντ, στο Κόσοβο με την αποστολή EULEX για τη δικαιοσύνη και την αστυνόμευση· επιτυχία της ναυτικής δύναμης Euromarfor στα ανοιχτά του Λιβάνου· επιτυχία, επίσης, της επιχείρησης Atalante εναντίον της πειρατείας στα ανοιχτά της Σομαλίας, όπου Γάλλοι και Ελληνες εργάζονται πλάι πλάι. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι η Ευρώπη της άμυνας πρέπει να πάει πιο μακριά, κάτι όχι πάντα εύκολο. Με την πλήρη συμμετοχή της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ, περιμένουμε μια επίσης πλήρη ανάπτυξη της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφαλείας και άμυνας για την απλούστευση της συνεργασίας Ε.Ε. - ΝΑΤΟ. Υποστηρίζουμε τις προσπάθειες της Ελλάδας προς αυτήν την κατεύθυνση. Αναφορικά με τις αμυντικές δαπάνες, το ερώτημα που τίθεται ενώπιον των Ευρωπαίων είναι αν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη της ασφάλειάς τους. Ελλάδα, Γαλλία και Βρετανία είναι οι μόνες χώρες της Ενωσης που αφιερώνουν σημαντικά ποσά για την άμυνά τους. Υπάρχει μια σημαντική ερώτηση για τους υπόλοιπους: Τι Ευρώπη θέλουμε; Για τη Γαλλία, η απάντηση είναι σαφής. Η υιοθέτηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας πρέπει να μας ενθαρρύνει στην υλοποίηση του σχεδίου για μια ισχυρή Ευρώπη, με βαρύνοντα ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις, πρωταγωνιστή της διεθνούς σκηνής, δίπλα στους άλλους, μεγάλους πόλους ισχύος στον κόσμο.

– Ευρωάμυνα σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συνόρων. Με τη διεύρυνση, όμως, να εξελίσσεται σε αέναη υπόθεση και αυτοσκοπό, το ερώτημα για τα τελικά σύνορα της Ενωσης μένει αναπάντητο...

– Η ερώτηση τίθεται τόσο για την Ε.Ε. όσο και για το ΝΑΤΟ και οι απαντήσεις δεν είναι κατ’ ανάγκην ταυτόσημες, ακόμη και αν από τα 27 μέλη της Ε.Ε. τα 21 ανήκουν και στο ΝΑΤΟ. Οπως γνωρίζετε, Γαλλία και Γερμανία δεν ήθελαν, στη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου, μια εσπευσμένη ένταξη Γεωργίας και Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τα γεγονότα έδειξαν πού βρισκόταν η σύνεση. Σχετικά με την Ε.Ε., υπάρχουν διαφορετικές απόψεις μεταξύ των Ευρωπαίων για τη συνέχιση της διεύρυνσης. Για μας, η διεύρυνση δεν μπορεί να είναι ατέρμονη και δεν αποτελεί προτεραιότητα σήμερα, μετά την ένταξη Ρουμανίας και Βουλγαρίας, το 2007. Αλλά η Ευρώπη δεν πρέπει να γίνει φρούριο. Παραμένει γεγονός ότι η προστασία των συνόρων μας είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ασφάλειας και άμυνας. Σήμερα, ζητούμενο δεν είναι να αντιμετωπίσουμε μια προσωποποιημένη στρατιωτική απειλή, όπως επί Ψυχρού Πολέμου. Αντίθετα, πρέπει να ξεπεράσουμε αντιπαλότητες του χθες και να επινοήσουμε νέες σχέσεις με τους γείτονές μας. Σκέφτομαι ιδιαίτερα τη Ρωσία. Πρέπει να δούμε αυτή τη μεγάλη χώρα ως εταίρο, ιδίως αναφορικά με τις νέες προκλήσεις ασφαλείας, το οργανωμένο έγκλημα, τα δίκτυα διακίνησης όπλων ή τα κυκλώματα λαθρομετανάστευσης. Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν πρέπει να μένει μόνο στο επίπεδο της πολιτικής δέσμευσης, αλλά να μεταφράζεται και σε πράξεις. Το γαλλικό πολεμικό ναυτικό συνεργάζεται με το ελληνικό Λιμενικό στο πλαίσιο της Frontex στο Αιγαίο, μια πρωτοβουλία στην οποία επιθυμούμε να προσδώσουμε μακροπρόθεσμο χαρακτήρα, μαζί με την Ελλάδα.

– Ποιες είναι οι προοπτικές της γαλλοελληνικής συνεργασίας στον αμυντικό τομέα;

– Η αμυντική συνεργασία μας αντικατροπτρίζει τις διμερείς σχέσεις. Είναι μια σχέση μακρόχρονη, στέρεη, θεμελιωμένη στην εμπιστοσύνη και τον σεβασμό. Στον τομέα της αεροναυπηγικής, η Ελλάδα διαθέτει εδώ και 35 χρόνια γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη. Συνεργάζεται με τη Γαλλία στο άκρως φουτουριστικό πρόγραμμα κατασκευής μη επανδρωμένου αεροσκάφους «ΝΕΥΡΩΝ», όπου η ελληνική βιομηχανία ΕΑΒ ολοκλήρωσε ένα έργο υψηλής τεχνολογικής στάθμης. Ισως γνωρίζετε επίσης ότι ήδη κατασκευάζονται στην Ελλάδα εξαρτήματα του μαχητικού αεροσκάφους τέταρτης γενεάς RAFALE. Θα θέλαμε, φυσικά, η συνεργασία αυτή να αναπτυχθεί και, γιατί όχι, μια μέρα να κατασκευάζονται ελληνικά RAFALE από τη βιομηχανία σας.

– Στο Αφγανιστάν, το ΝΑΤΟ κινδυνεύει να αποτύχει στον πρώτο πόλεμο της ιστορίας του με συμμετοχή χερσαίων δυνάμεων. Οι ΗΠΑ ζητούν μεγαλύτερη συμμετοχή των συμμάχων τους. Τι σκέφτεται η Γαλλία;

– Η κατάσταση στο Αφγανιστάν αφορά το σύνολο της διεθνούς κοινότητας. Το διακύβευμα είναι το μέλλον της χώρας, αλλά και η ασφάλεια των εθνών μας. Να εγκαταλείψουμε το Αφγανιστάν θα σήμαινε να εγκαταλείψουμε ό,τι κατακτήθηκε με προσπάθειες χρόνων. Θα μας εξέθετε στον κίνδυνο να αφήσουμε το Αφγανιστάν να ξανακυλήσει στον σκοταδισμό, στη βαρβαρότητα και στην τρομοκρατία, με σοβαρότατους κινδύνους περιφερειακής αποσταθεροποίησης προς το Πακιστάν και ακόμη μακρύτερα. Η συνέχιση των προσπαθειών μας, με στήριξη των αφγανικών αρχών, για σταθερότητα και ασφάλεια στη χώρα είναι μονόδρομος, ένας δρόμος δίκαιος, δρόμος τιμής και ευθύνης. Δεν αναζητούμε στρατιωτική νίκη. Διαθέτουμε στρατηγική, επικυρωμένη στη σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου, το 2008, η οποία προήλθε από πρωτοβουλία της Γαλλίας, επιβεβαιώθηκε στο Στρασβούργο, διατηρεί την επικαιρότητά της και στο πλαίσιό της εγγράφεται η έκθεση του στρατηγού Μακρίσταλ: πάλη εναντίον των στασιαστών με προτεραιότητα στην προστασία του πληθυσμού, μεταβίβαση των ευθυνών ασφαλείας στους Αφγανούς, καλύτερος συντονισμός των πολιτικών και στρατιωτικών προσπαθειών.