Ράγες από χρυσάφι

Της Λώρης Κέζα

Τι θα γινόταν αν τη διοίκηση του Οργανισμού Σιδηροδρόμων αναλάμβαναν δεκάχρονοι μαθητές, με μοναδική εμπειρία από το τρενάκι στο σπίτι τους; Τα παιδιά θα υπολόγιζαν: έχουμε μια μεγάλη γραμμή, έξι δρομολόγια και πενήντα βαγόνια. Θα έφτιαχναν ένα πρόγραμμα. Αν είχαν και εμπειρία από monopoly, θα έφτιαχναν και ένα εξαιρετικό οικονομικό πλάνο. Τα δεκάχρονα θα ήταν δύσκολο να καταστρέψουν τον ελληνικό σιδηρόδρομο με τον τρόπο που το έκαναν οι Νεοδημοκράτες μέσα σε μόλις μία πενταετία. Δεν θα τους κατηγορήσουμε για μικρόνοια- δεν μπορεί να έπασχαν όλοι από χαζομάρα. Μάλλον λειτουργούσαν βάσει σχεδίου: ήθελαν για κάποιους λόγους να εκτροχιαστεί και το σύστημα. Ο κ. Δημήτρης Ρέππας είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με όλους τους εμπλεκομένους στις υποθέσεις των τρένων. Πρέπει να βρει χρωστούμενα και να βουλώσει τρύπες, δηλαδή να γεννήσει περίπου 9 δισ. ευρώ. Πρέπει κάπως να αξιοποιήσει τις 7.000 των υπαλλήλων που είναι αναγκασμένοι στην πλειονότητά τους να κάθονται σε γραφεία λύνοντας sudoku.
Πρέπει να εκσυγχρονίσει το δίκτυο γιατί τώρα θυμίζει διαδρομές από το Βαρανάζι στην Αγκρα. Ο κ. Ρέππας θα ήταν ήσυχος αν αντί για υπουργός ήταν μηχανοδηγός στα τρένα- τουλάχιστον από αυτούς που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς. Αυτές είναι δουλειές! Με μισθό 1.800 ευρώ θα έγραφε εκατοντάδες ώρες υπερωρίες, ώστε να λαμβάνει καθαρά 6.000 τον μήνα (τα νούμερα είναι αληθινά). Μετά θα μπλεκόταν στις γνωστές κομπιναδόρικες παρέες που υφάρπαξαν εκατομμύρια από απάτες. Αντί όμως να τα κάνει όλα αυτά ο κ. Ρέππας, πήγε και σπούδασε Οδοντιατρική και μετά πολιτεύτηκε.
Στον ΟΣΕ όλες οι αποφάσεις συνέβαλαν στη διάλυση του μαγαζιού. Υπήρχαν δρομολόγια τίγκα στον κόσμο; Τα περιέκοπταν: Διακόπηκαν 57 της γραμμής Αθήνας - Θεσσαλονίκης παρά το γεγονός ότι ήταν πάντα γεμάτα. Είχαν χρησιμοποιημένα μέταλλα για πούλημα; Τα καβάτζωναν οι επιτήδειοι και τα πουλούσαν διά ίδιον όφελος. Είχαν λαμβάνειν από ιδιωτικές μεταφορικές εταιρείες; Εσβηναν τα χρέη εκατομμυρίων ευρώ. Μπορούσαν να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ξίνιζαν τα μούτρα τους αρνούμενοι επιδοτήσεις από τα κοινοτικά ταμεία. Ηθελαν κάποια μελέτη για έργα; Τις πλήρωναν χρυσές χωρίς να τις εφαρμόσουν ποτέ. Επί μία πενταετία έγινε πλιάτσικο, ενώ ταυτόχρονα το τρένο ως μέσο μεταφοράς έγινε επικίνδυνο, με 30 καταγεγραμμένα ατυχήματα.
Το πιο διάσημο ατύχημα της πενταετίας είναι αυτό που έγινε στον Μπράλο. Η εμπορική αμαξοστοιχία έσερνε αδήλωτα βαγόνια. Τα φόρτωνε κύκλωμα το οποίο έβαζε στην τσέπη τα μεταφορικά. Ενα βαγόνι όμως δεν είναι πατίνι για να περνάει απαρατήρητο στο διάβα του.
Περνούσε από σταθμούς, το έβλεπαν υπάλληλοι σε όλο το μήκος της διαδρομής, το φόρτωναν και το ξεφόρτωναν εργάτες μέσα στο κόλπο ή που είχαν γνώση του κόλπου. Τα πλαστά παραστατικά περνούσαν από μιλημένα λογιστήρια. Εν ολίγοις υπήρχε πολιτική βούληση για τη διάλυση και συμβολή από δεκάδες συνεργούς. Αλλος πουλούσε το σκραπ, άλλος ενοικίαζε βαγόνια, άλλος έγραφε ψεύτικες υπερωρίες. Δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς για όλα τούτα τα μεγάλα και μικρά εγκλήματα.
Κάποιοι προφανώς ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να εξυγιανθεί ο ΟΣΕ θα ήταν να περάσει στα χέρια ιδιωτών. Πλην όμως έχουμε ορισμένους ενδοιασμούς. Οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα αεροπλάνα, τα τηλέφωνα είναι σε χέρια ιδιωτών. Να μη μείνει κάτι ως περιουσιακό στοιχείο του κράτους, για να το εκποιήσουν οι επόμενες γενιές σε ώρα ανάγκης; Αυτά πάντως που τώρα εξαγγέλλονται από τον κ. Ρέππα είναι ημίμετρα: κάτι μετατάξεις και κάτι εθελούσιες δεν θα συμμαζέψουν την κατάσταση. Οι υπεράριθμοι είναι το έλασσον πρόβλημα. Η ατιμωρησία πάσης φύσεως κλοπής, σε όλες τις διαβαθμίσεις της ιεραρχίας, είναι το μείζον.

Από την εφημ. Το Βήμα, 9-2-2010