Στην Ομόνοια η ζωή μας κινδυνεύει

Της Ελένης Σπανού, Οικονομολόγου-Περιφερειολόγου

Σε συγκεκριμένους δρόμους της γειτονιάς μας πέριξ του Εθνικού Θεάτρου, έχουν εγκατασταθεί & δρουν, από έτους εμφανώς & καθημερινά, συμμορίες ποικίλων εγκληματικών δράσεων, όπως εμπορία ναρκωτικών δημόσια ολημερίς, προαγωγή της πορνείας ολημερίς, καθημερινές ένοπλες επιθέσεις με ληστείες & κλοπές ολημερίς, δημόσια χρήση ναρκωτικών ουσιών ολημερίς. Π.χ. οι έμποροι ναρκωτικών βρίσκονται καθημερινά μπροστά & απέναντι του Εθνικού Θεάτρου επί της οδού Αγίου Κωνσταντίνου.
Καμία βελτίωση για τη ζωή μας και τους κινδύνους που διατρέχουμε μόνιμα εδώ δεν έφεραν τα όποια εφαρμοζόμενα «μέτρα» των Αστυνομικών Αρχών για την περιοχή μας. Δεν εφαρμόστηκε στην περιοχή μας το μέτρο του Αστυνομικού της γειτονιάς, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε και να αναφερθούμε ονομαστικά σ’ αυτόν για την κατάσταση & τους κινδύνους αυτούς και να ενημερώνεστε ιδιαιτέρως καθημερινά. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τα κριτήρια του αποκλεισμού αυτού. Αναμένουμε να δούμε και με το νέο σώμα της δίκυκλης αστυνόμευσης μετά την ομάδα ΔΕΛΤΑ. Οι παράνομοι μετανάστες αυξάνονται γεωμετρικά στις Πολυκατοικίες εδώ μαζί μας, αλλά και σε επαγγελματικά κτίρια όπου δεν γνωρίζουμε γιατί δεν μπορέσατε ακόμα να ελέγξετε, π.χ. όπως σε αυτό της Σατωβριάνδου 34.

Πρόσφατα δεχθήκαμε επίθεση στο πεζοδρόμιο του Εθνικού Θεάτρου /επί των οδών Αγίου Κωνσταντίνου & Κουμουνδούρου στις 22.45’, όντας μια ομάδα 8-9 ανθρώπων –μεταξύ των οποίων & 3 νέοι άνδρες, που προσπαθούσαμε να πάμε στα σπίτια μας από την Εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου μετά την Ακολουθία του Επιταφίου. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ολιγομελής ομάδα αλλοδαπών μάλλον από την Ασία όρμησαν στο λαιμό μιας ηλικιωμένης γυναίκας εξ ημών, της τράβηξαν με δύναμη την χρυσή αλυσίδα της που ήταν μέσα από την μπλούζα της και έφυγαν αστραπιαία. Ακούσαμε μόνο την γυναίκα να βγάζει μια κραυγή και να προσπαθεί να ανασάνει γιατί ένοιωσε ότι πνιγόταν και την κόρη της να τρέχει ξαφνικά προς το απέναντι εστιατόριο «Ασλανίδη» φωνάζοντας προς κάποιον, χωρίς να καταλάβουμε και να μπορέσουμε οι υπόλοιποι να κάνουμε τίποτα.

Είναι φυσιολογικό το περιστατικό αυτό στο κέντρο της Αθήνας, μιας τέτοιας επίθεσης με τόσο μένος και τόση μανία και αγριότητα σαν τα άγρια αρπακτικά της ζούγκλας, έξω από το Εθνικό Θέατρο και έξω από την Εκκλησία, ενώπιον 8-9 ανθρώπων ?? Αυτό είναι ένα ενδεικτικό περιστατικό της ζωής μας εδώ 24 ώρες κάθε μέρα. Μήπως πρέπει να φύγουμε? Ακούσαμε από πολιτικά πρόσωπα «αν είμαστε σοβαροί που μένουμε εδώ»?? Πώς να το «εννοήσουμε αυτό» ? Μήπως ο χαρακτηρισμός «άσυλο» (παρανομιών;;), για τα κτίρια παράνομης διαμονής μεταναστών παράνομων ή μη, είναι παρεμπόδιση εφαρμογής του Νόμου & συνιστά ποινικό αδίκημα ?

Θέλουμε κάθε μέρα να κυκλοφορούμε όλες τις ώρες ασφαλείς στη ν περιοχή μας! Θέλουμε να μπορούμε να δεχόμαστε τους φίλους μας στα σπίτια μας! Θέλουμε να μπορούμε να απολαμβάνουμε το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας μας, το κέντρο του Πολιτισμού με τάξη και ασφάλεια. Δεν τα έχουμε αυτά και δεν γνωρίζουμε γιατί.