Η Αθήνα της πορνείας

Της Λώρης Κέζα

Εδώ και έναν χρόνο παρατηρείται συνωστισμός τις νυχτερινές ώρες στην Πατησίων. Δεκάδες άτομα παρατάσσονται στην άκρη του πεζοδρομίου περιμένοντας ταξί.
Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση είχαν ορισμένοι απερπάτητοι. Διαβάζοντας στο «Βήμα» το οδοιπορικό του Αχιλλέα Χεκίμογλου «Το αθηναϊκό τρίγωνο της αμαρτίας» τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Ο κόσμος δεν περιμένει ταξί. Το φύλο, η φυλή και η ηλικία έπρεπε να είχαν προκαλέσει υποψίες στους αδαείς. Ναι, βρε, είναι μόνο κοριτσόπουλα, μόνο μαυρούλες, σεμνά ντυμένες.
Και περιμένουν πελάτες, από την πλατεία Κολιάτσου ως την πλατεία Βικτωρίας. Κάποτε η πιάτσα γινόταν σε απόμακρα, κακοφωτισμένα, μυθικά σημεία. Σήμερα η εκπόρνευση γίνεται μπροστά στα μάτια μας, κάτω από τα σπίτια μας.
Ισως τα κορίτσια να μη στέκονται ξεβράκωτα, όπως στην Ευριπίδου. Αυτό που γίνεται ορατό στην Πατησίων είναι ότι τα οχήματα σταματούν, γίνεται κόσμια διαπραγμάτευση και η επιβίβαση σαν σε ταξί. Τα περιπολικά δεν μπαίνουν στον κόπο να διαταράξουν αυτή τη διακριτική επαγγελματική δραστηριότητα, παρά το γεγονός ότι τη γνωρίζουν. Αφού το ξέρουν οι τόσοι πελάτες, το ξέρει και η Αστυνομία, άρα και ο υπουργός Προστασίας Πορνείας κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης.
Η Αθήνα έχει χωριστεί σαν μπακλαβάς: εδώ οι ανατολικές, πιο ΄κεί οι φοιτήτριες, παρακάτω τα πρεζάκια. Στην Πατησίων έλαχαν οι ευπρεπείς Αφρικανές, διατηρώντας υψηλά αισθητικά στάνταρντ. Δεν ισχύει το ίδιο για τις πρωινές ώρες. Στην αλλαγή βάρδιας τα κορίτσια φεύγουν για να έλθουν οι παράνομοι πωλητές. Τα εμπορεύματα απλώνονται στα πεζοδρόμια σαν τραχανάς. Φτηνές τσάντες, γυαλιά-μαϊμούδες, μεταχειρισμένα τηλέφωνα, ομπρέλες, παιχνίδια, σε όλο το μήκος του δρόμου. Και στο εμπόριο υπάρχει γεωγραφική περιχαράκωση: Αφρικανοί στην πλευρά της ΑΣΟΕΕ, Πακιστανοί στον ΟΤΕ. Δεν μιλάμε για έναν ή δύο πλανόδιους αλλά για εκατοντάδες (κυριολεκτικά) άτομα που επιδίδονται σε παράνομες δραστηριότητες όλο το εικοσιτετράωρο. Η πολιτεία έχει παρατήσει την Αθήνα στο έλεός της εν γνώσει της. Το καταλαβαίνουμε, όλοι αυτοί οι ξένοι δεν είναι καν β΄ κατηγορίας άνθρωποι. Είναι ανύπαρκτοι, ακαταχώριστοι, οπότε δεν μπορούμε να ξοδεύουμε εργατοώρες για να ελέγξουμε όσα πράττουν παρανόμως και δημοσίως. Ο κ. Χρυσοχοΐδης έχει άλλα καθήκοντα, δεν θα αφιερωθεί στις αλλοδαπές πόρνες και δη μιας υποβαθμιζόμενης γειτονιάς.
Πέρα από τη δυσφορία που προκαλούν αυτές οι τριτοκοσμικές εικόνες δημιουργούνται ερωτήματα. Τα κορίτσια και οι μικροπωλητές πέφτουν από τον ουρανό; Πού μένουν, πώς ζουν, ποιος κρατάει τα λεφτά τους, ποιος προμηθεύει τα εμπορεύματα; Δεν μπορεί αυτά τα πλήθη να έχουν εισέλθει στο σύνολό τους από βαρκάκια που ναυάγησαν στο Αιγαίο. Μιλάμε για έγκλημα τόσο καλά οργανωμένο που δεν εκτελείται από ατζαμήδες. Ερχονται κοντέινερ με πραμάτεια, ενοικιάζονται χώροι, γίνονται εκτελωνισμοί, κόβονται τιμολόγια, πηγαινοέρχονται άνθρωποι χωρίς χαρτιά, με πλαστά χαρτιά, με δανεικά ονόματα. Κάπου βρίσκονται οι αληθινοί έμποροι, σαρκός και μπιχλιμπιδιών. Δεν μπορεί να μην είναι γνωστοί εκεί που πρέπει, δηλαδή στην Αστυνομία. Και αν δεν είναι γνωστοί, τότε οι Αρχές είναι άχρηστες. Δεν χρειάζεται ο αστυνόμος Σαΐνης για να γίνει μια παρακολούθηση: ο μικροπωλητής κάπου θα πάει για να ανανεώσει το στοκ του.
Μέσα σε δύο ημέρες θα γινόταν ο εντοπισμός των προμηθευτών αν υπήρχε πολιτική βούληση. Το ίδιο ισχύει για τους μαστροπούς. Δεν χρειάζεται καν να αξιοποιηθεί η σύγχρονη τεχνολογία για να ευρεθούν οι διακινητές γυναικών. Αρκεί να ακολουθήσουν το άρωμά τους και τη λάμψη της χρυσής καδένας στον λαιμό. (Από το ρεπορτάζ του «Βήματος» μάθαμε ότι οι νταβατζήδες είναι εξόχως πλουμιστοί.) Τι λέμε όμως τώρα, τα αυτονόητα.
Κάποιοι ζουν ζωή χαρισάμενη από την αυξανόμενη ανομία. Θα συνεχίσουν να επεκτείνονται: κάθε εβδομάδα κερδίζουν ένα ακόμη οικοδομικό τετράγωνο. Ωσπου να φτάσουν στα πεζοδρόμια της Ηρώδου Αττικού κανείς δεν θα τους περιορίσει. Για τους βολεμένους οικογενειάρχες η εικόνα της Πατησίων είναι ενοχλητική από μόνη της. Για τους πιο ευαίσθητους υπάρχει ένα επιπλέον ηθικό ζήτημα: οι εκδιδόμενες δεν εισπράττουν τα δεδουλευμένα τους.

Από το Βήμα